برو ای باد و پیش دیگران ده جلوه بستان را

مرا بگذار تا می بینم آن سرو خرامان را

به این مقدار هم رنجی برای خاطر نمی خواهم

که از خونم پشیمانی بود آن ناپشیمان را

مپرس ای دل که چون می باشد آخر جان غمناکت

که من دیریست کز یادت فراموش کرده ام جان را

ورت بدنامی است از من به یک غمزه بکش زارم

چرا برخویش مشکل می کنی این کار آسان را؟